Σήμερα έγινα μάρτυρας ενός γραφικού περιστατικού όταν συνάδελφος τα έβαλε με υπάλληλο του ΤΣΑΥ επειδή το ταμείο δεν μπορεί να εκδώσει άμεσα φορολογική ενημερότητα λόγω έλλειψης μηχανογράφησης. Θυμίζω την ημερομηνία ολογράφως γιατί μοιάζει σουρεαλιστικό: Είκοσι δύο Μαΐου Δύο χιλιάδες δώδεκα. Τι πρέπει να νιώθω γι'αυτό; Ντροπή ή περηφάνεια; Όταν εξήγησα στον συνάδελφο ότι δεν φταίει η υπάλληλος για την έλλειψη μηχανογράφησης, μου απάντησε ότι φταίει και αυτή και όλοι μας. Δυστυχώς δεν είχα τίποτα να του απαντήσω και δεν ήξερα τι να νιώσω, ντροπή ή περηφάνεια; Θυμήθηκα τα λόγια του Τόμσεν, ναι αυτού του αρχι-τροϊκάνού που έχει μαζέψει τις κατάρες όλης της Ελλάδος, όταν έλεγε ότι το μεγαλύτερο ασφαλιστικό ταμείο της χώρας, το ΙΚΑ, δεν έχει μηχανογράφηση. Και πάλι αναρωτήθηκα, να νιώσω ντροπή ή περιφάνεια; Θυμήθηκα επίσης τις αντιδράσεις των ειδικευομένων, που είναι καμιά δεκαπενταριά χρόνια νεώτεροί μου στην ηλικία, όταν άλλαξα το σύστημα των ραντεβού στο...