Όποτε επισκέπτομαι την πρωτεύουσα της χώρας νιώθω ότι βρίσκομαι σε μια πόλη με ένα μεγάλο-αξεπέραστο κενό. Ένα ιστορικό κενό που δεν μπορεί κανείς να το καλύψει. Απ'τη μια η αρχαία κλασσική Αθήνα, ή ότι απέμεινε απ'αυτήν, και απ'την άλλη η σύγχρονη Αθήνα της αντιπαροχής. Απ'την εικόνα λείπουν κάτι 1000 και παραπάνω χρόνια. Νιώθω ότι αυτό το κενό αυτοαναπαράγεται και πολλαπλασιάζεται στην κουλτούρα αυτής της πόλης, στον κόσμο της, στις συνήθειές της, στα έθιμά της, στα ονόματα των δρόμων, στην αρχιτεκτονική, σε όλα. Και όπως είναι φυσικό, πολλές φορές νιώθω ότι αυτό το κενό αυτοαναπαράγεται και πολλαπλασιάζεται και σε όλες τις μικρές Αθήνες, απ'άκρη σ'άκρη στην Ελλάδα. Δηλαδή σ'όλη τη χώρα. Αξίζει πράγματι αυτή η πόλη να είναι το κέντρο της χώρας των Ρωμιών;