Ωmega Point

Στο χώρο της φωτογραφίας συμβαίνει το εξής παράδοξο. Όσο πιο “επαγγελματική”, και προφανώς ακριβή, θεωρείται μια μηχανή, τόσο περισσότερες ρυθμίσεις και αυτοματισμούς έχει. Από την άλλη πλευρά όσο πιο επαγγελματίας είναι ένας φωτογράφος, τόσο λιγότερο θα χρησιμοποιήσει αυτές τις ρυθμίσεις και τις ευκολίες. Ο επαγγελματίας φωτογράφος θα σταθεί μόνο στο θέμα της φωτογραφίας και σε 4 μόνο παραμέτρους, το φως, το ISO, το διάφραγμα και την ταχύτητα. Όλα τα άλλα θα τα κάνει με κάποιο πρόγραμμα στον υπολογιστή, π.χ. LightRoom, Darktable, κλπ. Ο ερασιτέχνης φωτογράφος που δεν θέλει ή δεν έχει χρόνο για πολύ post production, πρέπει από πριν να ρυθμίσει τη μηχανή του για την ισορροπία λευκού, τον κορεσμό των χρωμάτων, την αντίθεση, την ευκρίνεια κ.λ.π. ή να χρησιμοποιήσει τις προεπιλογές της μηχανής του. Η EOS M50 είναι μια κάμερα δεν έχει να ζηλέψει και πολλά πράγματα σε σχέση με τις ρυθμίσεις της από μια επαγγελματική μηχανή full frame, και είναι ιδανική για τον ερασιτέχνη που θέλε...

Επειδή το functional programing  είναι πιο όμορφο από τα loops, προσπάθησα να βρώ μια συνάρτηση που να παράγει ένα συγκεκριμένο αριθμο fibonacci με χρήση αυτοαναφερόμενων συναρτήσεων χωρίς να κάνει διπλή αυτοαναφορά έτσι ώστε να είναι το ίδιο γρήγορη με τη χρήση loop. Δεν βρήκα πουθενά, οπότε έφτιαξα τη δικιά μου, μόνο 5 γραμμές κώδικα: unsigned long fibonacci_rec(char x) {     static unsigned long p1,p2;     if (x==0) return (p2=0, p1=0);     if (x==1) return (p2=0, p1=1);     unsigned long i=fibonacci_rec(x-1)+p2;     return (p2=p1, p1=i); } Και είναι το ίδιο γρήγορη με την κλασσική έκδοση με λούπες.