Ωmega Point

Σε χθεσινή του συνέντευξη ο επικοινωνιολόγος του Καραμανλή που τάισε σανό για μια 5ετία το έθνος, Θ. Ρουσόπουλος, δήλωσε ότι ο Τσίπρας είναι μεγάλος ηγέτης γιατί πήρε ένα κόμμα από το 3%, το έκανε κυβέρνηση και κέρδισε τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις στη σειρά. Δηλαδή, για να συνοψίσουμε, το μόνο κριτήριο για να χαρακτηρίσουμε κάποιον μεγάλο ηγέτη είναι να πάρει ένα κόμμα απ'την ανυπαρξία, να το κάνει κυβέρνηση και να κερδίζει εκλογές. Ένα κόμμα! Για τη χώρα τίποτα. Δεν τον ενδιαφέρει σε τι κατάσταση ήταν η χώρα πριν,  και σε τι θα είναι μετά τον "μεγάλο ηγέτη". Αυτά λίγο-πολύ πιστεύει (ή ταΐζει) ο επαγγελματίας δημοσιογράφος, επαγγελματίας επικοινωνιολόγος, επαγγελματίας πολιτικός, επαγγελματίας σανοτρόφος Θ. Ρουσόπουλος. Ας πω κι εγώ τη γνώμη μου ως μη επαγγελματίας πολιτικός, μη δημοσιογράφος, μη επικοινωνιολόγος, πάνω στο τι χαρακτηρίζει το μεγάλο ηγέτη, με παραδείγματα απ'την πραγματική (δυστυχώς) ζωή. Ο μεγάλος ηγέτης πρέπει να αξιολογεί σωστά το τρέχον π...

Η πολιτική κατάσταση σήμερα Τον Ιανουάριο του 2015 ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισαν τις εκλογές υποσχόμενοι τερματισμό της λιτότητας και σχίσιμο των μνημονίων. Πρακτικά, και για όσους παρακολουθούσαν προσεκτικά τις προεκλογικές τους υποσχέσεις, υποσχέθηκαν τα πάντα στους πάντες, ακόμα και αν κάποιες υποσχέσεις ήταν αντιφατικές μεταξύ τους, ή με την κεντρική αριστερίστικη ιδεολογία του κόμματος. Μετά τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε να συγκυβερνήσει με ένα κόμμα με εθνολαϊκιστική ρητορική, στις παρυφές της άκρας δεξιάς, ενώ υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι). Μπορεί να μην είχε τίποτα κοινό πολιτικά με τους ΑΝΕΛ, αλλά είχαν 2 κοινά, τον λαϊκισμό και την ενδόμυχη επιθυμία για την έξοδο απ'το Ευρώ και επιστροφή στη Δραχμή. Η ιστορία έδειξε ότι η τότε κυβέρνηση είχε κρυφή ατζέντα. Συγκεκριμένα, ήθελε να απειλήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση με χρεοκοπία και έξοδο απ'το Ευρώ με στόχο την εκταμίευση νέων χαμηλότοκων διακρατικών δανείων χωρίς όμως τους όρους των μνημονίων. Νόμι...

Τους πρώτους 5 μήνες, ήταν σε όλους φανερό ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διαπραγματευόταν με στόχο την αποτυχία των διαπραγματεύσεων. Το σχέδιο Βαρουφάκη για τη μετάβαση σε διπλό νόμισμα (αρχικά) μόνο κρυφό δεν μπορούσε να είναι σε όσους έχουν την ελάχιστη κοινή λογική, και φυσικά δεν ήταν κρυφό ούτε στον Τσίπρα που το γνώριζε και το εφάρμοζε κι αυτός. Το ότι το σχέδιο ακολουθήθηκε μέχρι την τελευταία στιγμή (δημοψήφισμα) χωρίς να τους φοβίζουν οι οικονομικές επιπτώσεις της αλλαγής αυτής δεν μπορεί να αποδοθεί στην βλακεία των κυβερνώντων (που έτσι κι αλλιώς υπάρχει άφθονη). Το πιο λογικό είναι να συμπεράνουμε ότι υπήρχε κάποιος που έβαζε πλάτη (συναλλαγματικά διαθέσιμα), με κυριότερο ύποπτο τη Ρωσία. Η δουλειά χάλασε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει γιατί, και με ποιο αντάλλαγμα  αυτός που έβαζε πλάτη άλλαξε τελικά γνώμη (μήπως ήταν η Ουκρανία το αντάλλαγμα;). Η γενική αίσθηση σε τελική ανάλυση είναι ότι έχουμε μια κυβέρνηση που δρα στο π...

Ποια η διαφορά Φιλελευθερισμού και Σοσιαλδημοκρατίας; Απ'τη μια το κοινωνικό κράτος είναι μέσα στην έννοια του φιλελευθερισμού με συνέπεια η έκφραση "κοινωνικός φιλελευθερισμός" να αποτελεί πλεονασμός. Απ'την άλλη, όλα τα Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης, απ'τη δεκαετία του 80 και μετά, έχουνε προσχωρήσει στις ιδέες του Φιλελευθερισμού περί μικρότερου κράτους και κράτους που δεν ασκεί οικονομική δραστηριότητα. Συμπέρασμα: οι διαφορές είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Και ο ι δύο (μία) ιδεολογίες αποτελούν το λεγόμενο Αστικό Δημοκρατικό Κέντρο. Αυτό που έκανε τα χρόνια μετά τον πόλεμο την δυτική Ευρώπη μια όαση ανάπτυξης και κοινωνικής μέριμνας σε έναν ασταθή και άδικο κόσμο, εκατέρωθεν. Με βάση αυτά επαναλαμβάνω την έκκλησή μου για μια ευρεία συμμαχία του κέντρου που για λόγους αυτοσυντήρησης θα πρέπει να αποκλείει αριστεριστές, πασοκογενείς συριζαίους (οπορτουνιστές), οπαδούς της ελαφρολαϊκής δεξιάς (καραμανλικούς και σαμαρικούς), κρατιστές κ...

Τώρα (αν όχι χθες) είναι η ώρα της ανασύστασης του Κέντρου. Ενός κέντρου που δεν θα είναι ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε ΝΔ. Ενός κέντρου που θα συμπεριλαμβάνει τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Φιλελεύθερους. Ενός Κέντρου που δεν θα συμπεριλαμβάνει λαϊκούς δεξιούς, καραμανλικούς και κρατιστές. Ενός κέντρου που θα πιστεύει: 1) Στο μικρό κράτος το οποίο δεν ασκεί οικονομική δραστηριότητα. 2) Στην ελεύθερη αγορά χωρίς άχρηστες κρατικές παρεμβάσεις με γραφειοκρατία και φαυλοκρατία. 3) Στην διοικητική και οικονομική αποκέντρωση της τοπικής αυτοδιοίκησης. 4) Στην κοινωνική μέριμνα του πλούτου που θα παράγεται σ´αυτούς που την έχουν πραγματικά ανάγκη. Ενός κέντρου που δεν θα πιστεύει: 1) Στην πάλη των τάξεων. 2) Στην ισοπεδωτική ισότητα που αναιρεί κάθε κίνητρο για πρόοδο.