Σε χθεσινή του συνέντευξη ο επικοινωνιολόγος του Καραμανλή που τάισε σανό για μια 5ετία το έθνος, Θ. Ρουσόπουλος, δήλωσε ότι ο Τσίπρας είναι μεγάλος ηγέτης γιατί πήρε ένα κόμμα από το 3%, το έκανε κυβέρνηση και κέρδισε τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις στη σειρά. Δηλαδή, για να συνοψίσουμε, το μόνο κριτήριο για να χαρακτηρίσουμε κάποιον μεγάλο ηγέτη είναι να πάρει ένα κόμμα απ'την ανυπαρξία, να το κάνει κυβέρνηση και να κερδίζει εκλογές. Ένα κόμμα! Για τη χώρα τίποτα. Δεν τον ενδιαφέρει σε τι κατάσταση ήταν η χώρα πριν, και σε τι θα είναι μετά τον "μεγάλο ηγέτη".
Αυτά λίγο-πολύ πιστεύει (ή ταΐζει) ο επαγγελματίας δημοσιογράφος, επαγγελματίας επικοινωνιολόγος, επαγγελματίας πολιτικός, επαγγελματίας σανοτρόφος Θ. Ρουσόπουλος.
Ας πω κι εγώ τη γνώμη μου ως μη επαγγελματίας πολιτικός, μη δημοσιογράφος, μη επικοινωνιολόγος, πάνω στο τι χαρακτηρίζει το μεγάλο ηγέτη, με παραδείγματα απ'την πραγματική (δυστυχώς) ζωή.
Ο μεγάλος ηγέτης πρέπει να αξιολογεί σωστά το τρέχον περιβάλλον ώστε να μπορεί να κάνει έγκυρες προβλέψεις για το μέλλον. Παράδειγμα: "Θα βαράμε τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές". 2ο παράδειγμα: "Δεν υπάρχει πιθανότητα ούτε μία στο εκατομμύριο να μη δεχθούν την πρόταση που θα τους κάνουμε".
Ο μεγάλος ηγέτης πρέπει να διαλέγει τους σωστούς συνεργάτες. Παράδειγμα: Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου, Καμμένος, Μπαλτάς, Βαρουφάκης, Βαλαβάνη, Σταθάκης, Κατρούγκαλος, Φλαμπουράρης, (and last but not least) Παππάς.
Ο μεγάλος ηγέτης πρέπει στα κρίσιμα διλήμματα να παίρνει τις σωστές αποφάσεις: Παραδείγματα: Εκλογή προέδρου Δημοκρατίας 2014, Απόρριψη του email Χαρδούβελη, Επιλογή του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα για να υποχρεωθεί να εφαρμόσει λύση χειρότερη του ΝΑΙ, Κλείσιμο της Αμυγδαλέζας και "άνοιγμα του Ελληνικού" για το πρόβλημα των μεταναστών.
Τέλος ο μεγάλος ηγέτης αντί να παίρνει ένα μικρό κόμμα και να το κάνει μεγάλο πρέπει να μπορεί να παίρνει μια μικρή χώρα και να την κάνει μεγάλη, και όχι να την μικραίνει περισσότερο. Η ιστορία μόνο έλλειψη δεν έχει από "μεγάλους ηγέτες" που μεγάλωσαν τα κόμματά τους αλλά κατέστρεψαν τις χώρες τους, ανιστόρητε Θ. Ρουσόπουλε. Φτάνει να ρίξεις μια ματιά στην πορεία και το έργο των Α. Χίτλερ, και Μ. Μουσολίνι, και άσε τις συγκρίσεις με Α. Παπανδρέου. Αν ο λόγος σου απευθύνεται σε πρόβατα, στο τέλος μόνο πρόβατα θα θέλουν να σε ακούσουν.
Και θα κλείσω το κείμενο με έναν ακόμα "Μεγάλο Ηγέτη" για να μην τον αφήσω παραπονεμένο. Πάλι χθες (όλες οι μεγάλες δηλώσεις την ίδια μέρα, πως αντέχουμε...) ο υποψήφιος για την προεδρία της Ν.Δ. Α. Τζιτζικώστας δήλωσε ότι αν έχει να πει κάτι ο Καραμανλής το λέει ο ίδιος. Ο Καραμανλής! Αυτός που τα τελευταία 6 χρόνια έχει κάνει μόνο μία (1) δημόσια δήλωση.
Αγαπητέ (ξανά) επαγγελματία πολιτικέ, επαγγελματία γόνε, επαγγελματία σανοτρόφε Απόστολε Τζιτζικώστα. Ο πολιτικός που για 6 (έξι) χρόνια δεν έχει δηλώσει τίποτα, είναι για την πολιτική ότι και η φλούδα για τις πατάτες. Είναι ένα άχρηστο έρμα που το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να απαλλάξει την πολιτική, τα βουλευτικά έδρανα, και τον ταλαιπωρημένο Ελληνικό λαό απ'το βραδυκίνητο σαρκίο του. Εκτός και αν ότι κάνει και λέει, το κάνει εν κρυπτώ και κάτω απ'το τραπέζι. Οπότε δεν είναι απλά άχρηστος, αλλά επικίνδυνος.
Αυτά λίγο-πολύ πιστεύει (ή ταΐζει) ο επαγγελματίας δημοσιογράφος, επαγγελματίας επικοινωνιολόγος, επαγγελματίας πολιτικός, επαγγελματίας σανοτρόφος Θ. Ρουσόπουλος.
Ας πω κι εγώ τη γνώμη μου ως μη επαγγελματίας πολιτικός, μη δημοσιογράφος, μη επικοινωνιολόγος, πάνω στο τι χαρακτηρίζει το μεγάλο ηγέτη, με παραδείγματα απ'την πραγματική (δυστυχώς) ζωή.
Ο μεγάλος ηγέτης πρέπει να αξιολογεί σωστά το τρέχον περιβάλλον ώστε να μπορεί να κάνει έγκυρες προβλέψεις για το μέλλον. Παράδειγμα: "Θα βαράμε τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές". 2ο παράδειγμα: "Δεν υπάρχει πιθανότητα ούτε μία στο εκατομμύριο να μη δεχθούν την πρόταση που θα τους κάνουμε".
Ο μεγάλος ηγέτης πρέπει να διαλέγει τους σωστούς συνεργάτες. Παράδειγμα: Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου, Καμμένος, Μπαλτάς, Βαρουφάκης, Βαλαβάνη, Σταθάκης, Κατρούγκαλος, Φλαμπουράρης, (and last but not least) Παππάς.
Ο μεγάλος ηγέτης πρέπει στα κρίσιμα διλήμματα να παίρνει τις σωστές αποφάσεις: Παραδείγματα: Εκλογή προέδρου Δημοκρατίας 2014, Απόρριψη του email Χαρδούβελη, Επιλογή του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα για να υποχρεωθεί να εφαρμόσει λύση χειρότερη του ΝΑΙ, Κλείσιμο της Αμυγδαλέζας και "άνοιγμα του Ελληνικού" για το πρόβλημα των μεταναστών.
Τέλος ο μεγάλος ηγέτης αντί να παίρνει ένα μικρό κόμμα και να το κάνει μεγάλο πρέπει να μπορεί να παίρνει μια μικρή χώρα και να την κάνει μεγάλη, και όχι να την μικραίνει περισσότερο. Η ιστορία μόνο έλλειψη δεν έχει από "μεγάλους ηγέτες" που μεγάλωσαν τα κόμματά τους αλλά κατέστρεψαν τις χώρες τους, ανιστόρητε Θ. Ρουσόπουλε. Φτάνει να ρίξεις μια ματιά στην πορεία και το έργο των Α. Χίτλερ, και Μ. Μουσολίνι, και άσε τις συγκρίσεις με Α. Παπανδρέου. Αν ο λόγος σου απευθύνεται σε πρόβατα, στο τέλος μόνο πρόβατα θα θέλουν να σε ακούσουν.
Και θα κλείσω το κείμενο με έναν ακόμα "Μεγάλο Ηγέτη" για να μην τον αφήσω παραπονεμένο. Πάλι χθες (όλες οι μεγάλες δηλώσεις την ίδια μέρα, πως αντέχουμε...) ο υποψήφιος για την προεδρία της Ν.Δ. Α. Τζιτζικώστας δήλωσε ότι αν έχει να πει κάτι ο Καραμανλής το λέει ο ίδιος. Ο Καραμανλής! Αυτός που τα τελευταία 6 χρόνια έχει κάνει μόνο μία (1) δημόσια δήλωση.
Αγαπητέ (ξανά) επαγγελματία πολιτικέ, επαγγελματία γόνε, επαγγελματία σανοτρόφε Απόστολε Τζιτζικώστα. Ο πολιτικός που για 6 (έξι) χρόνια δεν έχει δηλώσει τίποτα, είναι για την πολιτική ότι και η φλούδα για τις πατάτες. Είναι ένα άχρηστο έρμα που το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να απαλλάξει την πολιτική, τα βουλευτικά έδρανα, και τον ταλαιπωρημένο Ελληνικό λαό απ'το βραδυκίνητο σαρκίο του. Εκτός και αν ότι κάνει και λέει, το κάνει εν κρυπτώ και κάτω απ'το τραπέζι. Οπότε δεν είναι απλά άχρηστος, αλλά επικίνδυνος.
Σχόλια