Όταν
το Φεβρουάριο του 2015 αποφάσισα να ασχοληθώ με τα κοινά για πρώτη
φορά, ήξερα από πριν ποιο ιδεολογικό πλαίσιο ήθελα να ακολουθήσω και
ποιος πολιτικός το αντιπροσωπεύει καλύτερα. Και δε με αποθάρρυνε το
γεγονός ότι ο ίδιος είχε αποσυρθεί από την κεντρική πολιτική σκηνή (για
πολιτικούς λόγους) 3 χρόνια νωρίτερα.
Έτσι όταν ο Γιάννης Ραγκούσης ήρθε στη Θεσσαλονίκη να μιλήσει σε ένα συνέδριο της Νομικής του Α.Π.Θ., πήγα να τον ακούσω και να τον γνωρίσω από κοντά.
Τον είχα διαλέξει γιατί ως Γ.Γ. του ΠΑΣΟΚ πήρε το κόμμα το 2007 3ο στις δημοσκοπήσεις (2% πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ του νεο-εκλεγμένου τότε αρχηγού του Α. Τσίπρα) και το έφερε το 2009 στο 44% και στο σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης.
Γιατί ως Υπουργός Εσωτερικών, Μεταφορών και Υφυπουργός Εθ. Άμυνας, έφερε νομοσχέδια και μεταρρυθμίσεις που άλλοι δεν καταφέρνουν να εντάξουν στο βιογραφικό τους σε πολλαπλάσιο χρόνο υπουργικής θητείας. Να θυμίσω τον Καλλικράτη, τη Διαύγεια, την Αξιολόγηση διευθυντών στο δημόσιο, την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, την απελευθέρωση των επαγγελμάτων, τις μεταθέσεις των στρατιωτικών... Νομοσχέδια που τα περισσότερα απ’αυτά έχουν καταργηθεί ή έγινε προσπάθεια να καταργηθούν από τις επόμενες κυβερνήσεις.
Χαρακτηριστική είναι η κατάργηση της αξιολόγησης διευθυντών στο Δημόσιο από τον Κ. Μητσοτάκη όταν ανέλαβε Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, και η προσπάθειά του να καταργήσει τη Διαύγεια, που προσέκρουσε σε δημόσια κατακραυγή.
Πέρα όμως από το έργο του, πιο εντυπωσιακός είναι ο τρόπος που αναλύει και βλέπει τα πολιτικά και οικονομικά φαινόμενα της χώρας.
Είναι ο μόνος πολιτικός που έχει κάνει συστημική ανάλυση των αιτιών που μας οδήγησαν στην κρίση και τη χρεοκοπία (εκλογικός νόμος, μορφή πολιτεύματος), πέρα από τις λογιστικές προσθαφαιρέσεις εσόδων-εξόδων. Είναι ο μόνος που έχει όραμα για μια μεγάλη προοδευτική παράταξη με κυβερνητική προοπτική, και όχι για ένα μικρό κόμμα συμπλήρωμα της δεξιάς με αντάλλαγμα υπουργικές και άλλες δημόσιες καρέκλες.
Οι εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού της προοδευτικής παράταξης, την επόμενη Κυριακή, δεν αφορούν μόνο μια μικρή ομάδα τον οργανωμένων στο ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Αφορούν όλους τους προοδευτικούς Έλληνες που ζητούν μια ανανέωση στην πολιτική ζωή και το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Που ζητούν πολιτικούς χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς κρυφούς χρηματοδότες και χωρίς έμμισθα τρόλς και δημοσιογράφους (ναι, τελευταία ανακαλύψαμε και τέτοιους μέσα στη διαδικασία αυτών των εκλογών). Αφορούν όλους όσους δεν θέλουν τα επόμενα χρόνια το πολιτικό σκηνικό της χώρας να αλλάζει ανάμεσα στη συντηρητική και παλαιοκομματική Νέα Δημοκρατία και τον λαϊκιστικό και οπορτουνιστικό ΣΥΡΙΖΑ. Αφορούν όλους όσους δεν θέλουν το κενό του κεντρώου χώρου που θα δημιουργηθεί, σε περίπτωση συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία, να το καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Για τους παραπάνω λόγους, για το ως τώρα έργο του αλλά και για τις πολιτικές του θέσεις και αρχές, στηρίζω ανεπιφύλακτα στις εκλογές της Κυριακής, το Γιάννη Ραγκούση, με όραμα για μια Επόμενη Ελλάδα, την Ελλάδα που όλοι οι προοδευτικοί πολίτες ονειρεύονται.
Στηρίζω το Γιάννη Ραγκούση γιατί δεν ψηφίζω για τον αρχηγό ενός μικρού κόμματος, αλλά για έναν επόμενο πρωθυπουργό, μιας επόμενης Ελλάδας.
Έτσι όταν ο Γιάννης Ραγκούσης ήρθε στη Θεσσαλονίκη να μιλήσει σε ένα συνέδριο της Νομικής του Α.Π.Θ., πήγα να τον ακούσω και να τον γνωρίσω από κοντά.
Τον είχα διαλέξει γιατί ως Γ.Γ. του ΠΑΣΟΚ πήρε το κόμμα το 2007 3ο στις δημοσκοπήσεις (2% πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ του νεο-εκλεγμένου τότε αρχηγού του Α. Τσίπρα) και το έφερε το 2009 στο 44% και στο σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης.
Γιατί ως Υπουργός Εσωτερικών, Μεταφορών και Υφυπουργός Εθ. Άμυνας, έφερε νομοσχέδια και μεταρρυθμίσεις που άλλοι δεν καταφέρνουν να εντάξουν στο βιογραφικό τους σε πολλαπλάσιο χρόνο υπουργικής θητείας. Να θυμίσω τον Καλλικράτη, τη Διαύγεια, την Αξιολόγηση διευθυντών στο δημόσιο, την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, την απελευθέρωση των επαγγελμάτων, τις μεταθέσεις των στρατιωτικών... Νομοσχέδια που τα περισσότερα απ’αυτά έχουν καταργηθεί ή έγινε προσπάθεια να καταργηθούν από τις επόμενες κυβερνήσεις.
Χαρακτηριστική είναι η κατάργηση της αξιολόγησης διευθυντών στο Δημόσιο από τον Κ. Μητσοτάκη όταν ανέλαβε Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, και η προσπάθειά του να καταργήσει τη Διαύγεια, που προσέκρουσε σε δημόσια κατακραυγή.
Πέρα όμως από το έργο του, πιο εντυπωσιακός είναι ο τρόπος που αναλύει και βλέπει τα πολιτικά και οικονομικά φαινόμενα της χώρας.
Είναι ο μόνος πολιτικός που έχει κάνει συστημική ανάλυση των αιτιών που μας οδήγησαν στην κρίση και τη χρεοκοπία (εκλογικός νόμος, μορφή πολιτεύματος), πέρα από τις λογιστικές προσθαφαιρέσεις εσόδων-εξόδων. Είναι ο μόνος που έχει όραμα για μια μεγάλη προοδευτική παράταξη με κυβερνητική προοπτική, και όχι για ένα μικρό κόμμα συμπλήρωμα της δεξιάς με αντάλλαγμα υπουργικές και άλλες δημόσιες καρέκλες.
Οι εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού της προοδευτικής παράταξης, την επόμενη Κυριακή, δεν αφορούν μόνο μια μικρή ομάδα τον οργανωμένων στο ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Αφορούν όλους τους προοδευτικούς Έλληνες που ζητούν μια ανανέωση στην πολιτική ζωή και το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Που ζητούν πολιτικούς χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς κρυφούς χρηματοδότες και χωρίς έμμισθα τρόλς και δημοσιογράφους (ναι, τελευταία ανακαλύψαμε και τέτοιους μέσα στη διαδικασία αυτών των εκλογών). Αφορούν όλους όσους δεν θέλουν τα επόμενα χρόνια το πολιτικό σκηνικό της χώρας να αλλάζει ανάμεσα στη συντηρητική και παλαιοκομματική Νέα Δημοκρατία και τον λαϊκιστικό και οπορτουνιστικό ΣΥΡΙΖΑ. Αφορούν όλους όσους δεν θέλουν το κενό του κεντρώου χώρου που θα δημιουργηθεί, σε περίπτωση συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία, να το καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Για τους παραπάνω λόγους, για το ως τώρα έργο του αλλά και για τις πολιτικές του θέσεις και αρχές, στηρίζω ανεπιφύλακτα στις εκλογές της Κυριακής, το Γιάννη Ραγκούση, με όραμα για μια Επόμενη Ελλάδα, την Ελλάδα που όλοι οι προοδευτικοί πολίτες ονειρεύονται.
Στηρίζω το Γιάννη Ραγκούση γιατί δεν ψηφίζω για τον αρχηγό ενός μικρού κόμματος, αλλά για έναν επόμενο πρωθυπουργό, μιας επόμενης Ελλάδας.
Σχόλια